Beeldhouwer Eja Siepman van den Berg (1943) studeerde aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam bij Paul Grégoire en Piet Esser. Ze kan worden beschouwd als lid van de ‘Groep van de figuratieve abstractie’. Zelden werkt Siepman van den Berg naar levend model; meestal heeft ze genoeg aan een klein model van was of een paar foto’s. Ze kiest al decennialang nauwkeurig en consequent de vrouwelijke naaktfiguur als haar hoofdonderwerp, wars van modes en stijlen. Marmer en brons zijn de materialen voor haar busten, torsen of staande figuren ten voeten uit. Siepman gaat uit van bestudeerde poses. Dat kan een stap zijn of een zigzagbeweging in knieën en rug. Soms is er sprake van minimale expressie, soms ook van veerkracht of vastberadenheid. Het beeld krijgt pas zijn definitieve gedaante in de detaillering, in tal van subtiele bewerkingen van oppervlak en plastische vorm. Pas als het wasmodel perfect is, gaat het naar de bronsgieter. Alle beelden van Eja staan kaarsrecht overeind en tonen de bijna architectonische schoonheid van het menselijk lichaam.