Beeldhouwer Renée van Leusden (1947) studeerde aan de Koninklijke academie voor kunst en vormgeving in ’s-Hertogenbosch waarna ze in 1973 professioneel beeldhouwer werd. Haar grote doorbraak kwam in 1991, toen van Leusden’s werk werd opgenomen in de “Mac 2000; Exposition Femmes Contemporaines” in het gerenommeerde Grand Palais in Parijs. Renée van Leusden beeldhouwt het leven. Haar werk getuigt van een diepe maatschappelijke betrokkenheid en interesse in mensen. Haar sculpturen verbeelden emoties als zachtheid, angst, compassie, woede, liefde, (on)macht, kwetsbaarheid, trots, (on)gelijkheid, armoede, vreugde en pijn. Dit maakt haar werk zeer toegankelijk en universeel. De evolutie van haar werk is opvallend; in de begintijd uit steen gehouwen en in klei geboetseerd (na jarenlang aan de Sint Jans Kathedraal restauratiewerkzaamheden te hebben uitgevoerd), zich verder ontwikkelend tot uit was geboetseerde bronzen sculpturen die in de loop der tijd steeds opener werden. In het begin waren haar werken eenvoudiger, teruggebracht tot enkele eenvoudige lijnen. Nu krijgt het alle vrijheid waar het om vraagt.